مدح و مناجات با حضرت معصومه سلام الله علیها
ای دُرّ یمِ عصمت یا حضرت معصومه ای فـاطمۀ عـترت یا حضرت معصومه ای خاک رهت جنّت یا حضرت معصومه ای سایۀ تو عـفّـت یا حضرت معصومه قم از تو یم رحمت یا حضرت معصومه محتاج دمت حکمت یا حضرت معصومه تـو در حـرم مـوسـی، انـسیّـۀ حـورایـی انـسـیّـۀ حـورایـی، مـحـبـوبـۀ یـکـتـایـی مـحـبـوبـۀ یـکـتـایی، مـمـدوحۀ طاهـایی مـمـدوحـۀ طـاهـایـی، ریـحـانـۀ بـابـایـی ریـحـانـۀ بــابــایـی، آئـیــنــۀ زهــرایــی در صورت و در سیرت یا حضرت معصومه تنها نه محـیط قـم، ایـران به تو می‌نـازد عصمت به تو می‌نازد، ایمان به تو می‌نازد عترت به تو می‌نازد، قرآن به تو می‌نازد تفسیر و اصول و دین، عرفان به تو می‌نازد جنّ و ملک و حور و انسان به تو می‌نازد بانـوی همه خلقـت یا حضرت معصومه شمس و قمر و النجم، جنّ و ملک و انسان جنّ و ملک و رضوان، حور و پری و غلمان هم حوری و هم غلمان هم مالک و هم رضوان هم عالم و هم حاکم هم بنده و هم سلطان دارند به تو چشمِ، لطف و کرم و احسان گیرند ز تو حاجت یا حضرت معصومه نبوَد عجب ای بانو شاهی به گدا بخشی وز گرد حـریم خود بر روح شفا بخشی بر روح، شفا بخشی بر سینه صفا بخشی حاجات خلایق را از لطف و عطا بخشی بر خلق زمین بخشی بر اهل سما بخشی داری زحق این قدرت یا حضرت معصومه ای کـعــبـۀ اهـل دل، ایــوان طــلای تـو ای سرمۀ حور العـین خاک کف پای تو قـم نه هـمـۀ عـالـم، مـرهـون عـطای تو فـیـضیّـه بُـود دائـم، در ظـلّ هـمـای تـو گردد درِ جنّت باز از صحن و سرای تو یک بذل تو صد جنّت یا حضرت معصومه ای بـانـوی نُه افـلاک، ای مـادر اهل قم ای خـاک حـریـم تو، تـاج سـر اهـل قـم ای کـوثـر فـیض تو، در ساغـر اهـل قـم آیـد ز نـسیـمـت جان، در پـیکـر اهـل قـم گـلـدسـتۀ صحـنـینت روشن گـر اهـل قـم ای قـم حـرم امنت یا حضرت معصومه آنانکه به شهـر قـم، بر عـرض ادب آیند آنانکه به پـای جان رو سوی تو بنـمایند در صحن تو روگردان از جنّت اعلایند هر گام که ای بانـو در صحن تو پیمایند هـر زائـر قـبـر تو، هم زائـر زهـرایـنـد نـازند بدین رتـبت یا حضرت معصومه ای دسته گـل زهـرا ریحـانۀ اهـل الـبیت ریحـانـۀ اهـل الـبیت، دُردانـۀ اهـل البیت زوّار حــریـم تـو، پــروانــۀ اهـل الـبیت قـبـر تو بوُد کعـبه، در خـانۀ اهـل الـبیت قـم گـشته زفیض تو کـاشانۀ اهـل الـبیت نازند به تو عترت یا حضرت معصومه ای چشم رضا دیده در حُسن تو زهرا را هم صورت زهرا را هم زینب کبری را خـاک حـرمت دارد، اعجـاز مـسیـحا را دل می‌بری از رفعت صد مریم عذرا را مـعـصومـه‌ای ای بـانـو ذرّیـۀ طـاهـا را ای فاطمه در فطرت یا حضرت معصومه تو جان سجود استی تو روح قـیام استی مـوسـای محـمّـد را، تـورات تـمام استی دخت صلوات استی، فـرزند سلام استی فـخــریّــۀ اجــداد و آبـاء عـظــام اسـتـی الحق که یکی مـریم از هفـت امام استی ای فاطمه را زینت یا حضرت معصومه تو پاکی و معصومه، من عبد گـنه کارم تو بحر کـرم داری من دست تهـی دارم سرمایۀ من تنها اشکی است که می‌بارم گر اهـل بهشت استم، گر مستحـق نـارم هم بـندۀ این کـویم هم «میـثم» این دارم ممنونم از این منّت یا حضرت معصومه |